12 december 2007: De eerste dag
Een warme zomerzon scheen vanmorgen vroeg al door de ramen. Het wordt in Bali een stuk vroeger licht dan in Nederland om deze tijd. En meteen is het warm, het wordt ’s nachts niet veel kouder dan 26 graden, maar door de enorm vochtige lucht is de gevoelstemperatuur hoger. Uit klimaatoverwegingen heb ik de airco maar op 25 graden gezet in plaats van op 19, door de droge lucht is dat prima uit te houden.
Vandaag dan de eerste volle dag op Bali. Om half negen stond de shuttle bus klaar om ons naar het conferentieoord te brengen waar het belangrijkste deel van de klimaatconferentie plaatsvindt. Dat is een paar kilometer bij mijn hotel vandaan. Voorin de bus een militair, zoals dat deze dagen gebruikelijk is. Overigens zijn de beveiligingsmaatregelen niet mis deze dagen, alles wordt zorgvuldig gecontroleerd. De eerste controle is op de toegangsweg, waar ieder voertuig van de weg wordt gehaald en wordt gecontroleerd. Dat gebeurt onder de motorkap, in de kofferbak, in de auto zelf en onder de auto, dat laatste met spiegels. Vervolgens kom je bij het conferentieoord waar alle tassen en spullen die je bij je hebt worden opengemaakt en gecontroleerd. Op naar de volgende controle, de handbagagescan en de scanpoortjes. Na het verkrijgen van de toegangspas, wordt die even later ook nog eens gecontroleerd met behulp van een scanner.
Om 10.00 is de opening van het officiële gedeelte van de conferentie, het High Level Segment. Daarbij wordt een aantal mooie toespraken gehouden. Allereerst worden de condoleances overgebracht aan de nabestaanden van de slachtoffers van de aanslag in Algerije, waarbij VN personeel is omgekomen. Vervolgens krijgt VN secretaris-generaal Ban Ki Moon het woord. Hij roept op tot een coöperatieve samenwerking en de sterke wens om succes van de conferentie. Verder prijst hij de aanwezige Australische premier Rudd vanwege de ondertekening van het Kyoto verdrag. Luid applaus. Na hem krijgt de Indonesische president het woord. Deze benadrukt het belang van de conferentie en geeft aan dat het voor iedereen op aarde van groot belang is om hier succes te behalen. Hij geeft met name ook aan wat Indonesië op klimaatgebied doet, een zeer waardevolle bijdrage, en bekritiseert de Verenigde Staten. Luid applaus om het laatste.
Na de opening ben ik bij een rondetafelgesprek met nationale parlementen geweest, waarbij vertegenwoordigers van diverse landen (zoals Indonesië, Tunesië, Israël en Finland) met elkaar van gedachten wisselden met vertegenwoordigers van de EU.
Op uitnodiging van Professor Lord Nicholas Stern, de wereldberoemde Britse econoom die vorig jaar het Stern Review over de relatie tussen klimaatverandering en economie publiceerde, hebben we aan het begin van de middag geluncht met hem, terwijl hij een presentatie gaf over de relatie tussen bosmanagement en economie.
Voordat we gingen luisteren naar wat er vandaag is bereikt in de onderhandelingen nog even snel een strandwandeling gemaakt in de zwoele lucht. Tot mijn vreugde was er op dat moment onweersactiviteit zodat het weerkundig ook nog wat te beleven viel.
Tijdens een paar flinke buien kregen we te horen wat de onderhandelingen tot dusver hadden opgeleverd. Tot nog toe was er nog niet veel informatie naar buiten gekomen. Er is een voorhoede geformeerd van een aantal landen die het voortouw neemt in de onderhandelingen. De algemene houding is positief, iedereen wil resultaat, niemand wil dat de top mislukt. Nu Australië Kyoto heeft ondertekend, is de druk op de VS alleen maar groter aan het worden. Er zijn geluiden te horen dat de VS deels zal bezwijken onder die druk, maar dat is natuurlijk niet officieel bekend dus dat laatste onder voorbehoud. Via de pers zal meer informatie naar buiten komen, mijn verhaal wordt anders veel te lang. Onder het geluid van rollende donder sluit ik mijn verhaal af.
Tot morgen!
Walter
